در پست قبلی مربوط به معرفی تاسواره‌ها نگاهی اجمالی داشتیم به دسته خاصی از فضاپیماها و انها را به شما معرفی کردیم، این بار در این پست قصد بررسی تاریخچه تاسواره‌ها و اولین‌های این حوزه از تکنولوژی فضا را داریم، با ما همراه باشید.
از سال ۱۹۹۹ دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا و دانشگاه اسنفورد یک مفهوم جدید از فضاپیماهای بسیار کوچک با هدف کمک به دانشگاه‌های سراسر جهان در جهت فعال کردن دانشجویان و محققان علوم فضایی ارائه دادند. این اتفاق بعد از ان رخ داد که گروهی از استادان این دانشگاه‌ها دو مینی ماهواره با نام‌های TubSat-N و TubSat-N2 را در سال ۱۹۹۸ طراحی کردند، به دلیل اینکه برنامه خاصی برای توسعه این دسته از ماهواره ها تا ان سال وجود نداشت این دو دانشگاه قوانینی را در جهت بهبود ساخت فضاپیماهای این دسته خاص ایجاد کردند. هدف این بود که یک مفهوم دقیق ارائه شود تا دانشگاه‌ها سریعا یک ماموریت فضایی را برنامه ریزی و انجام دهند که در ان تمامی دانشجویان قادر به انجام پروژه های حوزه فناوری فضایی باشند. در ابتدا قرار نیبود این برنامه جهانی شود اما در سالهای بعد از این اتفاق، قوانین تدوین شده تبدیل به استاندارد جهانی برای ساخت تاسواره‌ها شد.
AAUSAT 1 اولین تاسواره‌ای بود که با این استاندارد ساخته و در سال ۲۰۰۳ با کمک راکت Rokot-KM به فضا پرتاب شد. و در مدار ۸۲۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گرفت و قسمتی از ماموریت خود را با موفقیت انجام داد.
بعد از ماموریت تاسواره AAUSAT 1 ، ساخت و پرتاب این دسته از فضاپیماها سرعت گرفت به طوری امروزه در سراسر جهان در حال کار بر روی این نوع از فضاپیما هستند. این ماهواره ها اکثراّ برای قرار گیری در مدار LEO ، یعنی در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری طراحی شده اند.
در ایران نیز در سال ۹۶ مسابقه ملی مکعب ایرانی در راستای تشویق دانشجویان و محققان کشور برای حضور در این عرصه جدید فناوری فضایی برگزار شد، و تا تاریخ انتشار این مقاله مسابقه پایان یافته و مسئولان برگزاری مسابقه قرار است سه تاسواره برگزیده این مسابقه را عملیاتی کنند.
